هزارجهد بكردم كه سٌر عشق بپوشم

نبود بر سر آتش مُيَسرم كه نجوشم

بهـوش بـودم از اول كه دل بِكَس نسپارم

شمايل تو بديدم نه عقل ماند و نه هوشم