به نام خدا

یکی از دوستانم می گفت من در گروه شهید چمران همرزم آقا بوده ام و با هم تمرین موتور سواری و تیر اندازی و عملیات چریکی می کردیم .... با اینکه هم سن و سال بودیم ، ایشان جذابیتی وصف ناشدنی داشتند و من این اثر را در نماز شبها و مناجاتهای ایشان میدیدم ....

می گفت من تمام عشقم این بود که نیمه شبها پشت درب سنگر یا اتاقی که ایشان بودند بایستم و از گریه ایشان و تزرع ایشان گریه کنم و لذت ببرم ....

سردار باقر زاده می گفت : در تاریخ ۲۸ خرداد ۸۶ (نزدیک 40 روز پیش) 5 شهید گمنام در منطقه ولنجک تهران به خاک سپرده شدند.

پس از به وجود آمدن مشکلاتی برای تدفین در محل در نظر گرفته شده، مسئولان برگزاری مراسم از قرآن کریم چاره جویی می کنند که این آیه آنان را راهنمایی می کند:

 " و إذ اعتزلتموهم و ما یعبدون إلا الله فاوا إلی الکهف ینشر لکم ربّکم من رحمته و یهیّیء لکم من أمرکم مرفقاً" (و هنگامی که از مشرکین و آنچه غیر از خدا می پرستیدند روی گرداندند رو به جانب کهف کردند...)

ولنجک یکی از مناطق شمالی شهر تهران است و به کوه های شمال تهران متصل می شود؛ استخاره تکلیف را روشن کرد.

خدای علی (ع) شاهد است، خدای زهرا (س) شاهد است، من نمی‌دانستم که در این منطقه غاری هست. به برادر بسیجی، هاشم گفتم برو ببین در آن اطراف غاری داریم؟ گفت بله، یک چیزی هست. ظاهرا سازمان زلزله شناسی جایی را در دل کوه ساخته و غاری وجود دارد"

گویی آنجا از مدت ها پیش برای میزبانی شهیدان گمنام آماده شده بود؛ مراسم تشییع و تدفین شهدا در غار با حضور خیل با شکوه ملت شهیدپرور برگزار شد و شهدا در غار آرام گرفتند و این غار، کهف الشهداء نام گرفت.

نمیه شب با ناباوری شهدا به استقبال رهبرشان آمدند و او را به کهف استقبال کردند ...

آقا شب را با آنها گل می گفت و گل می شنفت ...

گویی در خیل رزمندگان و همرزمان حضور یافته اند ...

با هم می خندیدند ... گریه می کرند ... نماز شب می خواندند ..... خاطره می گفتند و روحیه می گرفتند و روحیه میدادند ...

آقا نماز صبحش را که خواند خبر نگاران فهمیده بودند و دیگر رسانه ها و دوربین خبرنگاران محرم این مجلس با شکوه نبود ....

شهدا در کهف خوابیده بودند و آقا آنها را ترک کرد ...

چه کسی می داند که آرزوی آقا چیست ؟!!!!

شاید ...