به نام خدا

سلام

آخرین باری که واژه نان آور را شنیده ام یادم نیست ...

آخرین باری که که یک نان آور دیده ام همین دو سه دقیقه پیش روبری آئینه بود ....

قدیمترها که علم پیشرفت نکرده بود بچه های اتابک و دروازه غار و نازی آباد، به کسی که اول صبح با خمیر گیر های نانوایی از خانه بیرون می رفت و با مطربهای مجالس شادی به خانه بر می گشت (1)، می گفتند بولدوزر، اما امروز که علم پیشرفت کرده برو بچه های جردن ونیاوران و ... به بولدوزر می گویند : انسان اکونومیک .

گاهی آرزو می کنم که یک بولدوزر نباشم و یک پدر باشم و یا یک همسر و شاید هم یک دوست و یا شاید هم یک همسایه یا یک ... .

ولی مگر می شود ؟!!!

یه سرباز و این همه لشکر ؟!!!

از اجاره خونه و 700000 تومان پول طرح ترافیک و شهریه چند صد هزار تومانی دانشگاه خود و بچه ها و ... که بگذریم مهمان جای خود را دارد و مگر می شود با حبیب خدا طرف شد و از گل نازگتر گفت و چند نوع میوه و شیرینی و غذا صرو نکرد ؟!!!

البته در این روزگار به این چیزها می گن حق حیات و فکر نمی کنم کسی از این چیزها فارغ باشه ...

باید سعی کنی که زنده بمونی و البته زندگی هم نکردی ، نکردی ... .

می خواستم جای خدا رو تو این زندگی بپرسم و سراغ خدا رو بگیرم که دیگه خداییش دلم نیومد و دیدم نمک رو زخم دلت پاشیدنه چون هر کسی می دونه که تو این مصرف زدگی و اکونومیک گرایی دیگه جایی برای خدا نمی مونه و همش باید از بوق هاپو تا سوت عمو (2) تلاش کنی تا برای دیگران زندگی سازی کنی ... .

دارم فکر می کنم و در اعماق تفکراتم ، یاد مصاحبه ای می افتم که چند وقت پیش از شبکه 3 سیما پخش میشد :

پلان شماره 1

مصاحبه گر تو یه فضای صمیمی با یه آدم پنجاه و دو یا سه ساله مصاحبه می کرد و ازش پرسید :- حاج آقا میشه بپرسم ماهیانه چند حقوق می گیرید و چند تا بچه دارید ؟!

- جواب داد : 25000 تومان حقوق بازنشستگی می گیرم و دو تا بچه دارم که یکیشون ازدواج کرده و دیگری هم دانشجوی دانشگاه آزاده.

- حاج آقا ازاین حقوق و اوضاع اقتصادی راضی هستید؟ !

- الحمدو لله راضی هستیم به رضای خدا و داریم تلاش می کنیم که دخل و خرج رو جور کنیم .

2. منظور از بوق هاپو تا سوت عمو همان صبح زود و دیر وقت شب است .